Profesor dr hab. dr h.c. multi Wojciech Stefan Budzyński - wybitny uczony oraz wychowawca wielu pokoleń młodzieży akademickiej zmarł 06 września 2018 r.

Profesor Wojciech Budzyński urodził się 5 grudnia 1948 roku w Guźlinie na Kujawach, w rodzinie chłopskiej. Ojciec był właścicielem gospodarstwa rolnego, specjalizującego się w polowej produkcji towarowej oraz nasiennej.

Jako absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. M. Kopernika we Włocławku, w 1966 r. podjął 5-letnie studia rolnicze na Wydziale Rolniczym Akademii Rolniczo–Technicznej w Olsztynie, które ukończył w 1971 r. Po ukończeniu studiów odbył 3-miesięczny staż w Uniwersytecie Rolniczym w Wageningen (Holandia) i został zatrudniony w macierzystej Uczelni, jako asystent w Instytucie Uprawy Roli i Roślin.

Stopień doktora nauk rolniczych z zakresu agronomii uzyskał w 1976 roku. Habilitował się w 1986 roku na podstawie dorobku naukowego i rozprawy habilitacyjnej „Studium nad wpływem niektórych czynników agrotechnicznych na zimowanie i plonowanie odmian podwójnie uszlachetnionego rzepaku ozimego”, która dotyczyła rozwoju nowych w Europie genotypów rzepaku wyhodowanego w Instytucie Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie na bazie polskich źródeł genetycznych. Tytuł naukowy profesora nauk rolniczych uzyskał w 1995 roku, a mianowanie na stanowisko profesora zwyczajnego – w 1997 roku.

Od ukończenia studiów pracował nieprzerwanie w macierzystej Uczelni. W latach 1988–2000 był kierownikiem Zakładu Roślin Zbożowych w Katedrze Produkcji Roślinnej. W latach 2000-2015 był kierownikiem Katedry Produkcji Roślinnej, następnie Agrotechnologii i Zarządzania Produkcją Roślinną. Przez 15 lat zarządzania katedrą Pan Profesor stworzył jedną z większych jednostek na macierzystym wydziale o interdyscyplinarnym, wielokierunkowym profilu badawczym i kształceniu (agronomia, nauki o zarządzaniu, ekonomia).

Ponadto Pan Profesor pełnił funkcję prodziekana (1987-1990) na macierzystym wydziale oraz przez dwie kadencje (1990-1996) prorektora ds. studiów i studentów ówczesnej Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie. W tym okresie Profesor był orędownikiem i aktywnym propagatorem idei połączenia olsztyńskich uczelni w uniwersytet. Pod Jego kierownictwem na Uczelni przeorganizowano kształcenie na dotychczasowych kierunkach. Skutki tych zmian w programach kształcenia aktualne są do dziś. W tym okresie Profesor zmienił koncepcję zarządzania miasteczkiem akademickim powołując m. in. fundację funkcjonującą do chwili obecnej. Profesor mocno angażował się w działalność studenckich agend artystycznych: Chóru im. Profesora Wiktora Wawrzyczka oraz ulubionego Zespół Pieśni i Tańca „Kortowo”, którego przez ponad dwie dekady był opiekunem.

Pan Profesor reprezentował środowisko naukowe w jego centralnych gremiach przedstawicielskich, do których był wybierany w drodze wyborów. Był członkiem Sekcji Szkół Rolniczych w Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego i Nauki, pełniąc funkcję Wiceprzewodniczącego Komisji Rozwoju Szkolnictwa. Był ekspertem Uniwersyteckiej Komisji Akredytacyjnej oraz Polskiej Komisji Akredytacyjnej. Był także członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów, w której pełnił funkcję Przewodniczącego Sekcji Nauk Biologicznych, Rolniczych, Leśnych i Weterynaryjnych, będąc jednocześnie członkiem Prezydium Centralnej Komisji.

Pan Profesor umiejętnie łączył swoją pasję dydaktyczną i organizacyjną z naukową. Aktywność naukowa zaowocowała obszernym dorobkiem naukowym, obejmującym ponad 400 opracowań, w tym ponad 150 oryginalnych prac twórczych oraz 17 podręczników i monografii. Pan Profesor był promotorem 17 zakończonych przewodów doktorskich w dyscyplinie agronomia.

Badania Pana Profesora doprowadziły do kompleksowego opracowania uwarunkowań produkcyjności i jakości ziarna zbóż. Niemniej jednak zdecydowana większość dorobku naukowego Pana Profesora dotyczy roślin oleistych, a przede wszystkim rzepaku ozimego. Pan Profesor stworzył naukową szkołę badań nad efektywnością rolniczą, ekonomiczną i energetyczną technologii produkcji surowców żywnościowych oraz energetycznych, która w środowisku naukowym nazywana jest Szkołą Budzyńskiego.

Działalność naukowa Pana Profesora była znana i wyróżniana przez środowisko naukowe i gospodarcze w kraju. Wyrazem uznania jest nadanie Panu Profesorowi przez Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy, Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu i Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach tytułu Doktora Honoris Causa oraz przez Warmińsko-Mazurski Klub Biznesu nagrody Osobowość roku Warmii i Mazur. Profesor był również 2-krotnym posiadaczem wydziałowego tytułu Belfra Roku oraz wieluodznaczeń państwowych, w tym: Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Odznaka Honorowa „Zasłużony dla rolnictwa”, Odznaka za Zasługi dla Województwa Warmińsko-Mazurskiego, Honorowa Odznaka „Zasłużony dla Warmii i Mazur”.

Główną pasją Pana Profesora była zawsze dydaktyka. Dlatego też Pan Profesor zawsze przyjmował uznania środowiska naukowego z pokorą i wdzięcznością, a studentów - z nieukrywaną radością.

Podejście Pana Profesora do nauki było zawsze nowatorskie, był wielkim autorytetem naukowym, wielką osobowością. Profesor jest w świecie naukowym znany nie tylko dzięki publikacjom, ale także dzięki żywemu słowu. Jego wykłady dla studentów, wygłaszane referaty dla różnych gremiów naukowych, odznaczały się wysokim stopniem znajomości przedmiotu, formą budzącą refleksję i zainteresowanie problemem, jak i elegancją języka.

Na zawsze pozostanie w naszej pamięci.